Na 2 weken weer een nieuwe blog! Vorige week zaterdag (net als de rest van de afgelopen week) zat ik in Oostenrijk (vakantiee) waar ik geen laptop/pc had, dus geen blog kon schrijven. Maar ik ben er weer! <3

-6-

'Milo, jongen, kom nou eens uit je bed! Je moet werken, weet je nog?' Een ram tegen z'n deur. Oja, Milo had z'n deur op slot gedaan. Z'n ma vloekte een keer, waardoor Milo direct rechtop in bed ging zitten. Hij vond het vreselijk om haar te horen vloeken. Vroeger deed ze het nooit, werd ze altijd kwaad op z'n pa als hij dat deed. Maar nu was ze verbitterd door alles wat er de afgelopen jaren was gebeurd. Milo was erbij geweest. Hij zou het zijn pa nooit vergeven. Nooit. 'Milo! Nu open doen!' Misschien kon hij er toch beter maar uitgaan. Met 1 hand pakte hij zijn telefoon en met de andere steunde hij op z'n bed om zich eruit te duwen, maar dat had hij beter niet kunnen doen. De pijn schoot vanuit zijn linkerhand door zijn arm. Hij zakte onmiddellijk terug in bed. Wat was dat? Hij bekeek zijn pijnlijke hand en herinnerde zich direct wat er die vorige dag was gebeurd. Tuurlijk, de val van de regenpijp. Zo slim. Hij zuchtte en stond op. Hij deed de deur open en hield snel zijn linkerhand tussen hem en zijn ma in, zodat ze eerst zich druk zou maken om zijn hand in plaats van boos worden vanwege het feit dat Milo - hij keek op z'n mobiel - om 10 uur wakker werd terwijl hij 8 uur op z'n werk moest zijn. Shit. Zoals verwacht nam z'n ma hem direct mee naar beneden, kreeg zijn linkerhand een complete behandeling tot ze uiteindelijk tot de conclusie kwam dat hij naar de dokter moest. Nouja, had hij in elk geval een geldige reden dat hij te laat was. Z'n ma belde direct de huisartsenpost om een afspraak te maken. Ze hadden geluk, de dokter had nog een halfuurtje vrij, dus ze konden direct heen. Terwijl zijn ma hem de auto in duwde en een bakje aan hem gaf waarvan hij geen idee had wat erin kon zitten, typte Milo met z'n rechterhand een berichtje aan z'n baas om zich af te melden. Hij verzond het en tilde toen de deksel van het bakje op om te kijken wat daar in zat. Een klein glimlachje ontsnapte aan zijn lippen. American pancakes met bessen en bacon. Ze deed misschien onverschillig en hard, maar van binnen was ze nog steeds de lieve vrouw die hij altijd mama had genoemd. Ze trapte het gaspedaal wat dieper en en met een paar minuten waren ze bij de dokter. Ze liepen naar binnen en namen plaats in de wachtkamer. Milo merkte dat zijn ma zich niet op haar gemak voelde, met wat voor reden dat ook kon zijn. Hij had wel een vermoeden. Milo wist niet zo goed wat hij moest doen. Hij pakte z'n mobiel erbij en opende wat snaps. Ineens kreeg hij een melding dat iemand hem had toegevoegd. Hij klikte op de melding en merkte hij het net iets leuker vond dan zou moeten om die naam daar te zien staan...

-xxx-