Eén enkel persoon

Is het niet gek
hoe je je hele leven vrienden verliest
en banden verslechteren,
maar je toch op de een of andere manier
iemand gaat vinden waar je de rest van je leven
mee zal spenderen?
Ik zit nu in de bus
en er zit een oud koppel achter me.
toen ik ze een paar minuten geleden binnen zag komen lopen,
bedacht ik bij mezelf
hoe mooi zoiets is.
vrolijk en energiek kwamen ze de bus in
een goede dag wensend aan iedereen die ze zagen
en samen gingen ze zitten,
stilte en kletsen afwisselend
maar dat maakte niet uit -
want ze hadden elkaar;
het gezelschap op zich
was al genoeg.
oh het is mijn droom
een dróóm omdat te hebben,
dat te bereiken
op een dag.
maar met wie,
wie zou dat kunnen zijn?
want een leven lang
voelt als oneindig,
ja, het is bijzonder
maar onvoorstelbaar
je hele leven
te spenderen
met één enkel persoon.
en tuurlijk ,die irritaties
die zullen er zijn,
af en toe.
maar met de goeie persoon
is het oplosbaar,
met de juiste persoon
dan komt het goed.
wie zal het zijn,
Is het die, of is het hem?
misschien hoop ik dat,
misschien
hoop ik dat wel.
we gaan het zien,
we gaan het meemaken.

-xxx-