't Meisje met de helblauwe ogen -2-

Hallo! Het is alweer een tijdje geleden dat ik deel 1 heb geschreven. Weet je nog een beetje waar 't over gaat? Emmaly (de ik-persoon in het verhaal) zat op een bankje op een schoolplein, en er zat een huilend meisje naast haar. Emmaly zag dat er iets met haar aan de hand was, maar voor ze kon vragen wat er aan de hand was, liep het meisje weg omdat de bel was gegaan... In deze blog kom je wat meer te weten over Emmaly. Deel 3 zal weer over het 'mysterieuze meisje' gaan.

-2-

Stage lopen. Ik voelde de spanning door m'n lijf gieren toen ik het schoolplein opliep. Hoe zou het lesgeven zijn? Zou de klas makkelijk zijn, of juist moeilijk? Groep 7... Ik wilde eigenlijk graag stage lopen bij de kleinere kinderen, maar dat kon helaas niet. Nouja, misschien zou het wel heel erg meevallen. Misschien was groep 7 zelfs nog wel leuker dan de kleintjes! Ik keek snel even om me heen. Oh, daar was Ella; ze zat op een bankje op het plein. Ella zag mij ook en wenkte. Opgelucht dat de juf van groep 7 pleinwacht was en niet ergens in de school zat - dan had ik haar eerst moeten opzoeken, terwijl ik daar nog niet wegwijs was - liep ik naar haar toe. 'Hallo Emmaly', groette Ella mij. 'Hoi', zei ik terwijl ik naast haar op het bankje kwam zitten. 'Je bent mooi op tijd! De bel gaat pas over 10 minuten', zei Ella. 'Maar dat is juist fijn, hoor. Er was ook een keer een stagair die...' Ella begon een verhaal over een stagair die een keer een dag te laat kwam, omdat hij zich in de dag had vergist. Fijn, Ella was in een vrolijke bui. Ze kon soms ook wel vervelend zijn, had mijn nichtje mij verteld. Ze was zo veranderlijk als het weer op buienradar, vandaar dat dat dan ook haar bijnaam was onder de kinderen. Terwijl ik om me heen keek, kreeg ik het aparte gevoel dat ik dit al eens eerder had meegemaakt, hier zo zitten op dit bankje met vrolijke, lachende kinderen om me heen. Ach, dat was onmogelijk! Dit was de eerste keer dat ik op deze school kwam. Zou het dan een déjà vu* zijn? Dat moest haast wel. Plotseling ging de bel. Ik stond gelijk met Ella op. De jonge kinderen renden naar hun plek in de rij. De oudere kinderen waren wat trager, maar tegen de tijd dat Ella en ik bij de kinderen aankwamen, stonden ze allemaal netjes in de rij. Hoewel, netjes...

Pauze, eindelijk! Ik had het gevoel dat ik nog blijer dan de kinderen was toen de bel ging. Ik had vanochtend nauwelijks wat gegeten door de spanning, waardoor ik nu nogal honger had. Als (stage)juf mocht je wel wat eten tussendoor, maar daar had ik helemaal geen tijd voor gehad. Het was een leuke, maar drukke klas en ik had er mijn handen vol mee, hoewel ik zelf niet eens zoveel hoefde te doen. Ik zat achterin de klas met mijn laptop, en af en toe mocht ik helpen met lesgeven. Maar het was wel echt een gezellige klas, hoor. Absoluut.

Ik ging met Ella mee naar buiten. We gingen weer op hetzelfde bankje zitten als waar we 's morgens op zaten. We kletsten wat, aten wat en hielden de kinderen in de gaten. Het was rustig op het plein, tot er een meisje het schoolplein op kwam fietsen. Vanaf een afstand was het al goed te zien.

Het was een meisje met helblauwe ogen.

Nieuwsgierig naar het vervolg? Ik ben er mee bezig, nog even geduld! :)

xxxFeetje;)