't Meisje met de helblauwe ogen -4-

'Hé Em', riep mama vanuit de keuken toen ik thuis kwam. 'Hoe was het op school?' Ik grinnikte. Net alsof ik zelf nog op school zat en mama vroeg hoe het was. 'Leuk hoor', zei ik. Mama kwam de kamer binnenlopen met twee kopjes thee en koekjes. 'Eerst wel spannend, maar het is een hele lieve klas. Hoewel...' Ik dacht aan het meisje met de helblauwe ogen. Wat was haar naam ook al weer? Iets met de 'M', dacht ik. Ma... Ik kon het me niet meer herinneren. 'Wat is er dan?' vroeg mama. 'Nouja, ik weet het niet zeker...' zei ik. 'Het is een hele gezellige klas, hoor. Maar het lijkt wel alsof er een beetje een negatieve sfeer hangt ofzo. Niet altijd, maar soms merk ik dat. En er is een meisje die... wat afwezig is. Volgensmij heeft ze geen vriendinnen...' Mama knikte. 'Misschien wordt ze wel gepest, dat kan. Let goed op of je misschien ziet dat ze haar openlijk beledigen of vervelende blikken toewerpen. Meestal is dat het enige wat ze in de groep durven te doen, waar de juf bij is. Misschien kan je het voorkomen, als het echt zo is. Pesten heeft grote gevolgen...' We waren allebei even stil. Ik kon wel raden waar mama aan dacht. Toen mama elf jaar was, had ze een vriendinnetje die gepest werd. Niet door mensen uit haar klas, maar door jongens van de middelbare. Het meisje wist niet n hoe ze er mee om moest gaan, hoe ze zich kon verdedigen. Bovendien had ze een slechte thuissituatie. Zelfs mama en haar andere vriendinnetjes konden haar niet meer opbeuren. Een paar maanden later werd het meisje ondergereden en overleed. Niemand wist of het echt een ongeluk was, of dat het meisje zelf voor de auto was gesprongen. Die dag werd nooit meer vergeten.

'Emmaly, eten!' Ik schrok op uit mijn gedachten. Oh nee hè, was het al zo laat? Bedremmeld keek ik naar het Word-document op haar laptop. Wit. Leeg. Oeps... Ik had de hele tijd maar zitten denken aan het meisje uit mijn stage-klas. Zou ze echt gepest worden? Of had ze gewoon haar dag niet, dat kon natuurlijk ook. Misschien dacht ik wel veel te ver door.  Misschien had het meisje iets vervelends meegemaakt, wat natuurlijk ook niet fijn was. Ik besloot dat ik maar aan Ella zou vragen wie het meisje was. Misschien dat ik het dan iets beter zou begrijpen. Ik verwijderde het lege Word-document en sloot mijn laptop af. Nu eerst maar naar beneden om te gaan eten, ze zaten waarschijnlijk allemaal op mij te wachten...

Dat was het dan! Het volgende deel komt volgende week...

xxxFeetje;)