't Meisje met de helblauwe ogen -7-

Sorry dat ik vorige week niks heb gepost, ik had het heel druk met school. Nu de laatste weken hebben we toetsen en huiswerk met leren enzoo.. maar ik heb zooo veel zin in de vakantie, en het feit dat die steeds dichterbij komt, helpt wel enorm met het leren!

Succes iedereen met de toetsen!

Deze blog lees je meer over het leven van Maelle.

-7-

Ze dacht dat ze me kon helpen, net als die anderen. Maar dat kon ze niet. Niemand kon dat. Problemen waren niet altijd op te lossen. En deze sowieso niet. Mijn gedachten flitsten alle kanten op, net als altijd. En ze kwamen weer uit bij dezelfde gedachte. Net als altijd. Ik wist dat ik dat misschien maar het beste kon doen, maar ik durfde niet. Maar ik ging het doen. Niet nu. Maar wel zo snel mogelijk. Ik liep naar de keuken en trok een keukenkastje open. Daar lag het. Dat was één optie. Ik kon ook... Ik schrok van mijn gedachten. Niet te geloven dat je hier keus in had...Ik twijfelde even. Toen pakte ik papa's laptop. Ik móést het weten. En nu ging...

Ik schrok. Ineens hoorde ik iemand aan de deur van onze flatwoning morrelen. Papa. Ik wilde niet dat hij me zag met zijn laptop, dat zou een ramp zijn! Ik pakte snel mijn schoolboeken en sloeg mijn schrift open. Ik legde papa's laptop weer terug op z'n plaats en net toen ik daar wegliep, ging de deur open. 'Wat ben je aan het doen?' bromde papa. 'Huiswerk', zei ik zachtjes. 'Schiet op,' zei papa, 'dan kan je misschien nog even helpen.' Ik zuchtte binnensmonds en ging weer zitten. Ik hoorde papa het koffiezetapparaat aanzetten, een luxe die we ons gelukkig wel konden veroorloven. Niet dat ik graag koffie lustte, maar je kon er ook heet water uit halen voor thee.

Ik dacht aan papa's laptop. Ik zou zo graag zelf een laptop of een telefoon hebben, maar dat ging niet. Sinds papa ontslagen was, moest hij simpele klusjes doen om brood op te plank te krijgen, maar dat verdiende slecht. Daarom was hij de laatste tijd ook wat slechtgehumeurd. Maar 's avonds, als ik ging slapen, kwam hij altijd nog even bij mij. Soms, als hij dacht dat ik sliep maar ik eigenlijk nog wakker was, hoorde ik hem zingen. Mama's psalm. Psalm 3:3. Mij hielp het niet als ik verdrietig was, papa blijkbaar wel. Ik vond het meer vervelend om die psalm te zingen, dat maakte mij juist verdrietig. Maar als papa het zong, klonk het anders, omdat hij dat altijd had gezongen terwijl mama hem op de piano begeleidde. Lang geleden.

En ik zou het niet nog langer maken.

xxxFeetje;)