Ik had er veel over nagedacht. Mijn plannen gewijzigd. En weer gewijzigd. En weer teruggekomen bij mijn eerste idee. Maar toch wist ik zeker dat ik uiteindelijk de goede beslissing had genomen.. waarschijnlijk. Ik zuchtte. Nu niet meer over nadenken, dat had ik gister al genoeg gedaan. Of hoorde je 4 uur in de nacht al 's morgens te noemen? 's Morgens vroeg? Ach, wat maakte dat nou uit. Ik pakte mijn tas die ik die dag daarvoor al klaar had gelegd, met alles erin wat ik nodig had. Ik legde het papiertje die ik toen ook alvast had geschreven, op tafel. Midden op de tafel. Direct zichtbaar als je het appartementje binnenkwam. Ik deed mijn jas en schoenen aan, net als elke andere normale dag. Alleen was dit geen normale dag. Vandaag had ik een andere bestemming. Vandaag ging ik niet naar school. En als alles goed ging, zou dat ook nooit meer nodig zijn.

Hoewel ik dit al dagen, weken en eigenlijk zelfs al maanden van tevoren had bedacht dat dit moment eraan zat te komen, vond ik het toch moeilijk de deur op slot te doen. Maar het moest toch gebeuren. Ik hield me voor dat ik naar opa en oma ging. Die twee maanden geleden waren overleden. Er gleed een traan over mijn wang, en dat werden er al snel meer. Niet aan denken. Snel veegde ik met de rug van mijn hand de tranen weg en besloot me te focussen op dingen die nu belangrijk waren. Sleutel, mee of niet? Ik twijfelde. Ach, wat moest ik zometeen nog met een sleutel? Ik legde 'm op de vaste plek, onder de plantenbak naast de deur. En nu moest ik echt gaan. Zonder om te kijken ging ik met de trap naar beneden. Toen ik buiten stond, keek ik nog een laatste keer naar boven, naar het raam van mijn kamer. Ik kreeg een brok in mijn keel. Ik slikte, maar het ging niet weg. Ik voelde de tranen opkomen toen ik eraan dacht wat er op me te wachten stond. Maar het was mijn eigen idee, en mijn eigen plan wat door mezelf uitgevoerd zou worden. Maar dat was het beste voor nu. Ik hoopte met mijn hele hart dat ik niemand tegen zou komen die ik kende. De meeste mensen zaten nu gelukkig op school. Snel pakte ik mijn fiets en racete weg, naar de plek die het meest geschikt was voor het plan wat ik had bedacht, en waar ik - na maanden voorbereiding - eindelijk de juiste middelen voor had...

xxxFeetje ;)