Waarom ik al lang niets meer gepost heb...

... ik heb vorige week namelijk in het ziekenhuis gelegen! Waarom? Nou, omdat ik een ingreep kreeg aan een hartklep.

Ingreep= een soort operatie maar dan minder heftig.

Het was niet leuk om naar het ziekenhuis te moeten, maar... ze hebben wel lekkere tosti's :)      Ik heb drie dagen in het ziekenhuis gelegen. De 2e dag was de ingreep. Ik mocht 6 uur voor de operatie niets eten. Dus werd ik wakker en mocht ik geen ontbijt. Alleen thee, water en appelsap.

Vreselijk.

Ik.

Had.

HONGER.

Maar ik mocht dus niets eten. Helaas. En toen bleek dat de operatie van de persoon voor mij dus uitliep. En niet zo'n klein beetje ook. Dus bleek achteraf dat ik 's ochtends prima wat had kunnen eten. Maar dat wisten we toen nog niet dus had ik toen niets gegeten. Pas rond 3 uur 's middags begon de operatie. Ik lag in m'n bed in een veel te groot operatie-jasje  - voor volwassenen -  omdat die voor kinderen mij veel te klein was. Hmpf. En toen werd ik naar de operatiekamer gebracht.

1 woord.

KOUD.

Gelukkig kreeg ik, toen ik op de operatietafel lag, een heerlijk warme deken over me heen. Toen werd het infuus in mijn hand gedaan. Gelukkig voelde ik er niets van, omdat de zuster een paar uur van tevoren een verdovingspleister op mijn hand had geplakt. De man zei dat hij de medicijnen nu via het infuus ging toedienen. Die medicijnen zouden ervoor zorgen dat ik slaperig zou worden. Ze zeiden dat ik er misschien wel wat hoofdpijn van zou kunnen krijgen, of even licht in mijn hoofd zou worden.

Lekker dan.

Maar gelukkig had ik daar geen last van. Ik vroeg me af hoelang het nog ging duren voordat ik slaperig zou worden. Ik was totaal niet moe. Ineens deden ze een kapje op mijn mond en neus. Daar werd zuurstof door toegediend. Wat wel te merken was. Er kwam allemaal lucht uit. Het glipte zo onder het kapje door en werd allemaal in m'n ogen geblazen, dus ik deed snel mijn ogen dicht. Ik kreeg het vreselijk benauwd door dat ding. Pfoe, dit ging ik niet lang meer volhouden...

En toen was ik weg.

Zomaar ineens.

Ik was niet moe, ik werd niet langzaam slaperig... ik was gewoon in één keer weg. Heel raar.

Het volgende moment dat ik me herinner, was dat ik wakker werd in m'n bed. Alleen was ik zo moe, dat ik mijn ogen niet open kon doen. Ik probeerde het, echt, maar het lukte gewoon niet. Ik werd de verkoeverkamer ingereden.

Verkoeverkamer= uitslaapkamer

Toen kwam mama. Toen probeerde ik echt goed wakker te worden. Ik weet niet waarom. Ik wilde gewoon aanwezig zijn, praten met mama ofzo. Geen idee waarom. Alleen had ik een hele schorre stem, dus kreeg ik een ijsje :)

Nog nooit zo blij geweest met een waterijsje als toen..

En toen werd ik goed wakker en mocht ik weer terug naar de afdeling, waar ik EINDELIJK weer mocht eten.

En daarom heb ik dus niks gepost. Omdat ik in het ziekenhuis lag. En weer goed moest herstellen :)

xxxFeetje;)

PS. ik zit voor de allereerste keer in quarantaine! 1 ding: het is SAAI. Ga ik net weer naar school na het gedoe van het ziekenhuis, moet ik gelijk weer in quarantaine...